Gök yüzünün eflatuna döndüğü o günü hatırla kış gülü,
dışarıda karlar yağmış, güneşin kızıllığı yansıyordu,
pırıl, pırıl parlıyordu, güneşe hasret karlar,
kuşlarsa, baharın geldiğini müjdeliyordu,
hele içlerinden biri vardı, geniş kanatlarını sermiş gök yüzüne,
süzülüyordu, bu mavi gök yüzü benim diye.
bahara hasret kanatlarının gölgesi, karlara yansıyordu.
..../....
yeni domurmaya başlamıştı, manolye ağaçları,
boy veren zakkumlar çiçek açmış, kavakların polenleri uçmakta,
güllerin bazıları ise, ekenden tomurcuklanıp açmış,
her narin yaprağındaki billur damlacıklar,
damla, damla süzülüp damlamaktaydı,
hatırlasana kış gülü.
.../....
İşte sen, çıkıp geldin ansızın hiç beklenmedik o mevsimde,
gönüllere erken esen, ilk bahar rüzgarları gibi,
estin girdin, daracık açık penceremden,
hazırlıksız yakalanmış, kötü bir ev sahibi gibiydim,
elim ayağım karıştı, görünce birden,
titredi kalbim, sırılsıklam oldum terlerimden,
ve gözlerinde gördüm o ateş parçası ışıltıları.
ahırdan yeni çıkmış at gibi şaşırdım sevindim,
gök yüzünün eflatuna döndüğü, o güzel akşamda,
hatırlasana o günü, kış gülü.
...../....
Sen açık penceremden giren, kış güneşim olup giriverdin,
hasret gözlerimiz bakıştı birbirine, tutuştum pırıltılarından,
işte o anda, gönlümün sevdalısı oluverdin,
hayatım değişmişti, gelişinden,
gül koktun estin, kıştan çıkmış yorgun yüreğime,
hüzünlerimi bıraktım şenlendim,
gönlümün kıraliçesi oluverdin,
hatırla o günü !, kış gülü.
...../.....
Kış uykusundan çıkmış hüzünlerim silindi,
İçimdeki pırıltılar tutkuya dönüştü birden,
unuttum yalnız geçen, donduran soğuk kış gecelerini,
kış gecelerime umut oldun, bilir misin kış gülü,
aşk perisi oldun , bereket yağmuru gibi yağdın gönlüme,
sen konuştun, ben kara gözlerinin derinliklerine baktım,
kirpiklerinin kıştan çıkmış, koyu gölgesinde dinlendim,
o anda sana gönül verdiği bilir misin,
bilir misin, kış gülü.
...../.....
işte beklediğim, buydu dedim içimden,
kendi ayağıyla geldi dedim gönlümün kıraliçesi olacak güzel,
vakur yalnızlığım, kayboldu neşeye döndü o an için,
asude kırmızı bir gül oldun, gönül bahçemdeki,
o kızıl akşamın kızıllığında, kıştan bıkkın içime doğdun,
kış gecelerinde, unutulmuş yüreğim oldun,
can buldu kan buldum da, yüreğimi sevgiyle doldurdun.
.......................“ KIŞ GÜLÜ “
a.yüksel şanlıer