Yarın senin günün, ben bu günden Leyla oldum. Eskiden bir heyecan kaplardı içimi, artık YOK !!!
Para biriktirirdim o güne özel.Hoş seni her gün aynı kıvamda severdim de, o gün daha bir başka şeyler olurdu, içim içime sığmaz, kıpır kıpır olurdum.Tüm çiçekleri severdin de leylak ve gül sanki daha ağır basardı.
Çocukluğumda o günü heyecanla, büyüyünce de mutlulukla beklerdim..
Benim annem hep yaşayacak, o buğulu menekşe gözleri hep açık olacak..
Uyuduğun zaman kalkar yorganından sayısız nefes alışını seyrederdim.
Bazen o yorgan hareket etmez gibi gelirdi. kalbimin kulaklarımdan fırlayacağını zannederek nefesim daralarak, yanında bulurdum kendimi. Yüzüne eğilir,nefesini hissetmeye çalışırdım.
Hissedincede kocaman bir OHHH çekerdim, dizlerimin bağı kesilmiş gibi çökerdim karyolanın dibine.
Bazen uyanırdın;
- Kızım, gene mi kontrol ? Hadi yat Nazlım
Derdin, öper, gülümserdin, bende seni koklar öperdim.
Yatağıma döner sessizce ağlardım.Sen duyma diye başımıda yorgana gömerdim.
Uyuduğundan emin olunca dönüp dakikalarca seni seyrederdim.
Ve gene ağlardım, anneme bir şey olurda, üstüne böyle yorgan diye torak konursa diye !!!
Sensiz bir yerlere gidemezdim.Sanki ben senin yanından ayrılınca sen kaybolacaksın gibi gelirdi.
Abimler o zaman Karaer Mah. de lojmanda otururlardı. Onlara benimle öteberi yollardın.Koşu atı gibi giderdim, kan, ter içinde. O tepeden döner evimize bakardım, kapımızın önü kalabalık mı diye. Korkum sana bir şey olmasındandı !!!
Ahhhh anam, hangi derdine yanam ?
İçini dertle dolduran o hormonlular nasıl kopasıca başlarını yastığa koyup yatabiliyorlar ?
O gün o 26 / Mart / 2006 tı sabahı gene yanında idim.Yorgunluktan uyuyakalmışım, uyandırıldım.
-Çıkın dışarı dedi doktor
-Neden dedim ?
-Lütfen yok bir şey, lütfen..
Dakikalar yıl oldu, koridordayım. Doktor odadan çıktı.
-Başınız sağ olsun !!!
Ne bu şimdi ? ben annemi hep beklemiştim, uyudum diyemi annem gidiyor.Koştum odana sarıldım sana sımsıcaktın.
Gelenlere çıkın annem uyuyor vermiyorum derken, ayaklarına uzattım ellerimi, buz gibi olmuştu, içim ürperdi !!!
İşte o gün ben uyumasa idim, seni beklese idim gitmezdin değil mi annemmm..
Seni sardılar çarşafa, bağladılar çeneni, kapadılar yüzünü açtım
- Annem sevmez yüzünün kapatılmasını, nefes almakta zorlanıyor çünki ..
Yolculuk başladı memleketimize, gece üçte evine vardık , seni salonunda misafir ettim.
Ve ertesi gün 27/ Mart, öğlen namazından sonra seni götürüp babama teslim ettiler.
Sen gittin sessiz, sedasız..
Hayat rolün bitti, perden kapandı.Ben evinde kaldım, içim paramparça. Eşin, dostun geldi, gitti. Ne güzel şeyler söylendi MELEK ANNEM.
Sora herkezler dağıldı birer birer!!!
Ben hasretlerdeyim, içim ANNEM dolu..
NURLARDA YAT, GÜNÜNÜ KUTLUYOR, ÖPÜYORUM ELLERİNDEN.
Nazlın 12/ Mayıs/ saat:17-05