İnsan ve cinden başka mahlûk tâat içinde;
Verilen vazifeyi tam ve tekmil yapıyor.
Milyonlarca yıl olmuş, bak güneş hala zinde;
İzni ilahi ile bulut onu kapıyor;
Sadece insanla, cin yanlış yola sapıyor…


Mahlûkat mihverinde kusursuzca dönüyor;
Birinde itiraz yok, itiraza mecal yok!
Yan denen yanıyor ve yanma denen sönüyor;
Yalan dolan ne mümkün, hikâye yok, masal yok;
Ecram kendi işinde, kıskançlığa emsal yok…


İtiraz, imtihana tabi olanda mevcut;
Kendilerinde az bir cüzi irade var ya.
Küçük serbest kalışla, kibir buluyor vücut;
Otuz, kırk yıllık ömür, yaz veyahut bahar ya;
Gecelerin peşinden, gelen güzel Nehar ya!


Hâlbuki imtihanda birkaç tane şık olur;
O şıkların içinden Hakk’ı bulmak maharet.
Sebebe takılırsak, tercih yanlışı bulur;
Yağsız yürümez motor, sarar, yapar hararet;
İnsan ve cin cümlesi imtihanda nihayet…



Salih Yıldız…12.06.2012



.