0
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
1168
Okunma
Odundan bir kalpte aşk ateşi yaktım...
biraz kül, biraz duman kalan geriye....
Hayat bana bir tek şey öğretti. Yazarak yaşanmıyor. Ama yaşayarak da yazılmıyor. Yıllar var ki sokaklardan geri çekildim. Sözcüklerden de. Dünyayı değiştiremeyeceğimi çok geç de olsa anladım. Ama dünyayı değiştirecek olanlara küçücük de olsa bir ilham verebildiysem, bunun mutluluğu bana yeter. Şiirlerimi kimse ezberlemesin. Okumasalar da olur. Eğer günün birinde biri çıkar da, hayatı sarsacak bir dize yazarsa ve bu dizeyi sen niye yazmadın diye bana hesap sorar, bana küfrederse, o zaman tekrar hayata dönerim. Şimdi tek başıma köşeme çekilmiş içiyorum. Herkesten ve her şeyden uzakta. O dizeyi ve o küfürü bekliyorum. Sadece bu umut için, sadece bunun için yaşıyorum. Merakla yaşıyorum.
