Ölümün en ansızı nasıl bulursa canı
Sen de semadan öyle ineceksin sonunda.
Sevdayı bahar bilip yok saysan da hazanı
Hasret salıncağına bineceksin sonunda.

Hangi yaza vurulsan yağmurlarla dolacak
Hangi gülü koklasan ellerinde solacak
Hangi gönlü can bilsen sonu hüsran olacak
Hırçın bir rüzgâr gibi dineceksin sonunda.

En izbe kuytularda için için ağlayıp
Karanlık sokakları özlemimle dağlayıp
Bir vahaya kul olmuş gözlerimden çağlayıp
Sahranın kumlarına sineceksin sonunda.

Hiç kimse duymayacak gecikmiş feryadını
Hiç kimse anmayacak unutulmuş adını
Çünkü aşk defnederken kaybolmuş muradını
Eskimiş bir adrese döneceksin sonunda.

Vakitsiz düşlerinle çok uzaklara dalıp
Sılanın göklerine kırgın turnalar salıp
Dumansız bir yangının tam ortasında kalıp
Kararmış bir köz gibi söneceksin sonunda.