Tükenen gözyaşları, yüzlerde kuruyan nem,
Kime isyan edilir, kime söylenir bilmem,
"Yeter duyulan hüzün, yeter çekilen elem"
Ama bunlar boşuna, hiç böyle olmadı ki!

Çaresiz beklenirken yüzlerde o endişe,
Bu ayrılık gününde, nereden olsun neşe,
Şarkılarda isyan var böyle sessiz gidişe,
Hiç kimse o diyara neşeyle gelmedi ki!

Ne mevsimi belli, ne ayı, ne günü var,
Bunlar yetmezmiş gibi ne de gidilen diyar,
Kimi hıçkırıklarla kimi sessizce ağlar,
Bu çaresiz gidişte hiç kimse gülmedi ki!

Belli ki bu yolculuk yepyeni alemlere,
Nasıl denir üzülme, geride kalanlara,
Sorsam diye düşünmek boşuna gidenlere
Oraya gidenlerden hiç kimse gelmedi ki!

Kalanlar üzüntülü, yürekler acı dolu,
Kimseler dönemiyor bu uzun ince yolu,
Orda yürekler atmaz, orada herkes ölü,
Bu yolculuktan sonra kimse dirilmedi ki!!