0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
Okunma
Yılları nakşedip yüzüne almış,
Şu eski evin taş duvarları.
Halinden belli ki sahipsiz kalmış,
Bekliyor sessizce boş sokakları.
Bilinmez kaç yıldır yüzünde hüzün,
Yıllardır kapısı hiç çalınmamış,
Rüzgarla konuşmuş derdini her gün
Bu derdin çaresi yok, bulunmamış.
Bacası devrilmiş, çökmüş çatısı,
Duvarları beklemekten yorulmuş,
Sessizce sürerken hayat kavgası,
Yüreciği yanmış, yüzü kavrulmuş.
Ne bir gelen olmuş... ne de bir soran,
Bu yüzden üzgünmüş, yüreği kırık
Sarmaşıklar sarmış onu dört koldan,
Bu dertleşme bana oldu hıçkırık.
