Bana dokunmayın ne olur

Ben bir tren istasyonunda bıraktım hayallerimi

Umutlarımı yaktım

ümitlerimi yıktım

Artık anlamı yok sevgilerin

Ben yasaklanmış bir kitap gibi

Yasakladım kendimi aşka vede sevgi

Yaşamanın bütün güzelliğine

Her şey bir tarafada

Ben en çok sana yasaklamışım kendimi

Şimdi Ben Koskoca bir hiçim

Bir dağ gibi kimsesiz

Bilinmeyen bir nehir gibi öksüzüm

Bana dokunmayın ne olur

Ben benliğini yitirmişim

Cezalandırmışım kendimi aşkım uğruna

Sessiz ve sevgisiz yaşamaya adamışım ömrümü

Bu yüzden bana dokunmayın

Elinizi uzatmayın bana ne olur

Dayanamaz bende uzatırsam ellerimi

Hala yüreğimde köz gibi yanmakta olan sevgim

Benide Senide yakar tutuşturur her yeri

Bana ilişmeyin ne olur

Yanmayalım bir daha

Yakmayalım hiç bir yeri

Yakıp geçmeyelim önümüze geçenleri

Ezip geçmeyelim sevdiklerimizi

Bana dokunmayın ne olur

Benim bir patlamayı daha kaldıracak yüreğim yok

Küçük bir deprem bile

Zaten yıkılan beni Toz buz eder

Bana dokunmayın ne olur

Ben yanlızlıklar istasyonuna emanet etmişim hayallerimi

Umutlarımı orda emanet ederken

Terk etmişim sevda şehrini

Yaklaşmayın diyorum yaklaşmayın ne olur

Ben yanmış yıkılmış yokulmuş adamın tekiyim

Dar ağacı kapımda kurulu

Cellat beklemede

Tellal fermanı okuyacak

Birazdan cellat çekecek iskemleyi

Ve sallanacak dar ağacındaki bütün hayallerim

Bana dokunmayın ne olur

Ben artık ölMüŞ biriyim.



Yazar Mehmet Aküzüm