Gülmeyen yüzüme, mutluluk maskesi takmaktan yoruldum.
Baş belası kaderime,git başımdan demekten yoruldum.
İnsanların bariz hatalarını görüpte hoş görmekten yoruldum.
Bütün iyi niyetlerimin suistimal edilmesinden yoruldum.

Sahipsiz bir yüreğe, sahip olmaktan yoruldum.
Sevdiklerimi hep hak ettiklerinden fazla sevmekten yoruldum.

Boşu dolusundan ağır bir yüreği taşımaktan yoruldum.
hak etmeden kalbimde taht kuranları,çıkartmaktan yoruldum.

Yorgun başımı, kendi omzumda dinlendirmekten yoruldum.
Kendi yaralarımı, hep kendim sarmaktan yoruldum.

Göz yaşlarımı saklamaktan ve içime akıtmaktan yoruldum
Dertlerimi dökecek yer bulamayıp,içime dökmekten yoruldum.

Kurumaya yüz tutmuş umutlarımı, yeşertmeye çalışmaktan yoruldum.

Kararan ruhumu aydınlatmaktan,kirlenen yüreğimi temizlemekten yoruldum

İçimdeki ağlayan çocuğu, susturmaktan,teselli etmekten ve güldürmeye çalışmaktan yoruldum.

Ukala görünmekten çekinip,mütevazi’liğimi gizlemekten yoruldum.

Anlama özürlülere laf anlatamamaktan,
Ve yanlış anlaşılmaktan yoruldum.

En ince esprilerimi, kalın kafalılar yüzünden
toplum içinde yapamamaktan yoruldum.

Çirkin yüzlerine,süslü maskeler takan riyakarlar ile
güzel, gerçek ve tek yüzümle rekabet etmekten yoruldum.

Kalp kırmaktan kaçınıp,insanları içimde eleştirmekten,
Kırılan kalbimi, tamir etmekten ve kıranları affetmekten yoruldum.

Yine de,
Hiç birini yorgunluktan saymıyorum!

Asıl
Ve en çok da;Canıma Can katacak,
Kimliksiz sevgiliyi,meçhul yerlerde aramaktan yoruldum.

Turan Ergun

06.05.2012