mutsuzluğun hakimiyetinde
amansız bir mutluluk fırtınası beklemekti hayat.

gözler de dolanan korku dolu çocuğu saklamak ,
tok sözlerdeki tizi saklamak kadar zordu.

militan ve yağmacı düşlerle savaştı cesur ve yalnız yürekler.
bir darbe girişimini daha bol hasarla atlattılar.

kusulan her kin , bir varoluşun izini taşımakta ,
kirlenen her yer paklandığını düşünürken ,
pis kokuları barındırmaktaydı bağrında.

Çocuklar doğuyor,
çocuklar ölüyor
yaşayanlarsa kirleniyorlardı.

geçen her lahza derin yaralar bırakıyor ve kehribar sarısını kana buluyordu.

insanın kendisiyle süren savaşı süreken içinde
dışa vuruyordu öfkesini,
kah vatan millet diyor onu harcıyor,
kah sevgili diyor ,onu öldürüyordu.

Günahtan korktuğunu söyleyip ,
Allah aşkından bahsederken, kendini aklayan onlarca sebep sıralıyor,
kendisi de bu yalanlara inanıyordu.


Farkına varmadan insanlık kendi sonuna doğru doludizgin koşuyordu.





DOST CANLARDAN_______________


Bir eyleme bin sebep var ki nev-i şahsıma münhasır,
İyi ki tırpan vurmuşum biraz öfkeyle karışık.
Şu beşerin hallerine bıyık altından bile gülemiyorum artık,
Karlarını, buzlar esir almış nice dağların!
Eteğinde selam dursan da ne çıkar, yankısı heba,
Kaybolup gidiyor yamaçlarından haykırdığın.
Gülümsemek kayıp ülkenin malı, ağlamalar yalancı,
Akıl sırrına ermeyince fikirler yorgun,
Sözler aheste, sazlar kıvrak be hancı!
Sap ile saman birbirine karışık bu zamane dilinde,
İşte bu yüzden;
Ne yıldızlar ağlıyor, gecenin orta yerinde…Ahmet BOZTAŞ