etmem şikayet ne sana ne de kuluna
kendimde ararım hem hatayı hem kusuru
izin veririm beni üzmelerine
kendim gibi bilirim her insanım diyeni
yalanım dolanım olmaz
neysem oyum gerçek sanal hiç fark etmez
kim ne derse inanırım…

can dediklerime canımı veririm
ilkem:

’dost dediğin iyi günde değil
kötü günde olmalıdır’

bir adım gelene giderim bin adım
menfaatleri için çok kullanıldım
yeri geldi bir pula satıldım
hep kaybeden ben oldum
iyi niyetle yaklaşıp
kötülük gördüm
bana göre kötü olan onlara göre iyiydi belki de…

empati yaptım hayatım boyunca
tek pencereden bakmadım yaşama
ayna tutmak istedim kişinin gönlüne
saygı duydum düşünceye
düşündüklerimi düşünmeseler bile
bencil olmadım asla
hayal kırıklıklarını yaşamamak için
çok istedim bencil olmak
onu da beceremedim
elime yüzüme bulaştırdım…

ağlayanla ağladım
gülenle güldüm
değer verdiğimin derdi derdim oldu
zıt fikirlerden
kendime pay çıkarmaya uğraştım
yapılan hatalara kılıflar uydurdum
yırtıldıkça kumaş, yamaladım bıkmadan
insan bilip insanca sevdim herkesi
kimi kardeşim,
ağabeyim,
ablam,
bacım,
akrabam,
evladım,
çocuğum,
anam,
babam,
sevdiğim oldu…

cam parçası gibi paramparça kırıldım,
için için üzüldüm,
sürekli körüklenen ateş misali
hiç sönmemek üzere yandım,
şelale olup çağladım,
sinemi dağlayıp ağladım,
yeri geldi isyan ettim
ama baktım ki
hiç biri benim düşmanım değil
olamazda zaten
benim tek
ve en büyük düşmanım
hiç söz dinlemeyen
dinletemediğim aptal yüreğim…


07.05.2012_________________Seher_Yeli


Güzel sesiyle şiirime nefes olan papatyama çok teşekkür ederim. Sevgilerimle...