Kimi "bu nedir?" diye danıştı çok âlime
Târif edilemeyen bambaşka bir haldı aşk
Kimi bir melek sevdi, kimi düştü zâlime
Kimine zehir oldu, kimisine baldı aşk

İstediği herkesi bir şekilde kandırdı
Kimisine çirkini hoş bir güzel sandırdı
Züleyhâyı Yusuf’a cayır cayır yandırdı
Yürekleri dağladı, aklı baştan aldı aşk

Öylesi büyüktü ki yüreklerden taşardı
Ferhat dağları deler, Mecnun çöller aşardı
Bâzılarıysa onu çocuklukta yaşardı
Papatyayla bakılan mâsumane faldı aşk

Benim de yıllar önce biri çıktı bahtıma
Şükür olsun onunla erdim cümle ahtıma
Ummadığım bir anda çöktü gönül tahtıma
Ne ’geliyorum’ dedi, ne kapıyı çaldı aşk

Şimdi hatırlarım da şöyle mâziye bakıp
Mektuplar göndermiştim yâre ucunu yakıp
Bana hissettirmeden damarlarımdan akıp
Yüreğime yerleşti, derinlere daldı aşk

Gözle görülmese de varlıği kesin, netti
Üç harf, tek hece ismi bütün cihâna yetti
Kimıne hoş davrandı, bir ömür mutlu etti
Kimine acımadı, dertten derde saldı aşk

Son zamanlarda onu kimliğimden soydular
Sözüm ona sevmeye üç beş günde doydular
Şehvetli arzuların adını aşk koydular
Taş plâkta kayıtlı şarkılarda kaldı aşk.


Yedimayısikibinoniki.


.