Tam eşref saatindeydi Ege
Daha da maviydi her maviden
Renklerin oğlu Paris
Çalıverdi mavi bir kapıyı

Uçuk mavi bir kız
Koştu Paris’e yapayalnız
Kucaklaştılar.

Ege bir yaylandı, güldü
Bir açıldı uzak çağlara
Paris’le deniz kızı
Yaprak kadehlerle yandılar Baküs’ten

Evrenleri tüm seviye
Şölenleri yaşamlarca bambaşka
Dudaklaştılar.

İzmir yanıyordu artık
Şakımıştı tepeler al al
Dönmedi Paris Venüs’e
Onun gözleri olmuştu deniz kızı

Daha da güzelleşince sevi
Bıraktılar sevisiz herşeyi
Yapraklaştılar.

Ballı üzüm şerbetleriydi
Doydular incir şırasından
Dağ dağ, kaynak kaynak içtiler
Duymadılar bir tek insan özlemi

Ege yelkenleşince de
Tadın sevi enginliğinde
Uzaklaştılar.

Dönmediler bir daha
Dillerde, yellerde görünmediler
Şimdi sevi tadı onlar mı
Yoksa seviye özlem mi?

İkisi de hala sevi altında
Tekleşerek saltanatlarında
Berraklaştılar.