Giymedim senle al yeşil şalları
Neyime dünyanın sensiz malları ?
Seni benden çalan zalım yılları
Sildim anılardan yine olmadı

Kader acıyla’mı dener kulları?
Çok bekledim gelin diye yolları
Seni saramayan ben bu kolları
Zincirlere vurdum yine olmadı

Geçen ömür dönüp geri gelmiyor
Neler çektiğimi kimse bilmiyor
Akan yaşlarımı bir kul silmiyor
Doldum deryalara yine olmadı

Sanki sol yanımda bir hançer saplı
Her tarafım hüzün kederle kaplı
Diyorlar’ki şimdi Mecnun lakablı
Deliliğe vurdum yine olmadı

Her gece ben seni kafama taktım
Uyanıp uykudan resmine baktım
Sigara üstüne sigara yaktım
Zehirlere bandım yine olmadı

Ararım bir boşluk gönül eyleyim
İşte canan ben her zaman böyleyim
Ne sen sor nede ben derdim söyleyim
Dağa taşa döktüm yine olmadı

Hep silmek istedim aklımdan seni
Kalemleri kırdım yine olmadı
Sensiz bu dünya da yaşanmaz imiş
Kalem kağdı yaktım yine olmadı

Yanıyorum şimdi alevsiz közsüz
Lâl oldu DURAK’ım ağızsız sözsüz
Ben miyim dünyada yollarda düzsüz ?
Yokuşları aştım yine olmadı

Durak YİĞİT
Gönüllerin Şairi
KOCAELİ

Bahar seli gibi sakar akarım
Uyanıp uykudan yola bakarım
Kâr zarar düşünmem alır satarım
Bitirdim Varımı gene olmadı...DURAK YİĞİT