hayrettin taylan


Geceyi hecelerden çıkardım sen yokken
karanlığı dürüp ışıkların göz kamaştırıcılığına sundum
Şimdi kendimi de göremez oldum ayrık cemaller aynasında
oysa yıkanmış ayrılıklar vardı ayın sen yüzünde
Kurulanıyorlardı hüzünlerimin bornuzuyla
Çıplak kalan harflerimi kapatıyor öylesi gidişin
şems kapanırdı ay ve şemden önce
izin ekilirdi kederden sonra, benden önce

felç kalan önemsi kalakalışın yürürdü bahtımda
Bir de ilavesi olan uğrunun yazgısı yazılırdı solumda
sanki Afrika benim karalarımın adı
Sanki bütün gidenlerin mesulüyüm
sanki fünyesi çekili mağlupların asisiyim

başka bir melankolinin kolisini taşıyor vebalim
topluyorum ıslanmış düşlerimi sana uslanmak uğruna

Suskunun dirhemlerine bırakıyorum kendimden gidişleri
Can kırıklarının kitabından bütün sıfatları atıyorum
Ben kalıyor
Senden kalan ben kalıyor

Hiç bitmeyen aşkların kader çizgisi üstünde yarışım başlıyor
Aşkı yokluğuna şerit kılan yollarına dolanıyor dünyam
Seni yok bu tinsel koşturmacanın
Beni çok bu isterik sevmenin


Serzenişlerin yanardağlarında yanan yar çok
Talihine yazılmış tarihinde ben çok
Geçmişe giyinik hazanlarında sen çok
Kalanlar kadar kader
Kader kadar kalanımız çok




kendime kızdığım zaman neden aşımın hışmına uğramaz
neden kendi kandırmacalarımda sevgin uğramaz
zaman mı benden giden neden uğramaz oldu uğramazlar


yaşanmışlıklar peşimde ağlar senin yerine
maceranın dizlerinde sızılar akar senin yerine
Duraksıyorum
Susuyorum
Önemsiyorum
yarım kalmış yarim kalmış öykülerini