Bir rivayet olur yüzyıl dolaşır
Seven sevdiğine er geç ulaşır
Elbet çirkine de hoşluk bulaşır
Acep ne yakışır bilmemesine…

Âşık titreyerek bakarken yare
Pervaneler gibi düşermiş nare
Minik bir tebessüm derdine çare
Kanlı gözyaşını silmemesine…

Nadanlar kendini akil sanıyor
Meftun gönül sanki boşa yanıyor
Tüm saatler tik tak yâri anıyor
Vakti parçalara bölmemesine…

Seher vakti bülbül başlarken aha
Halini arz eyler haşmetli şaha
Sevgiliye mesken olan dergâha
Sürüyor yüzünü gülmemesine…

Ulvi aşklar durmaz arşa yükselir
İki yürek aynı kalıpta erir
Aşık göz kırpmadan canını verir
Perişan kalbini dilmemesine…

Nesimi’ye göre bu âlem fanus
Sözün her zerresi sanki okyanus
Kırılmış şişesi dökülmüş namus
Ömre tamah etme ölmemesine…

Ozan Hadi gençliğini özledi
Âşıkleyin bir muamma düzledi
Nice manaları örttü gizledi
Ferhat’sa dağları delmemesine…