Kaldırıyorsun gözlerini, gökyüzü puslu ama masmavi,
Eğiyorsun başını, yeryüzü karmaşık ama yemyeşil
Etrafına bakıyorsun herkes bir yere dağılıyor,
Nereye akıyor bu kadar şey !!!

Yollara bakıyorsun ne ucu var ne bucağı,
Kaybolup gidiyorsun aslında,
Düşünüyorsun da bu kadar şey nereye gidiyor !!!

Zaman aslında hiç düşündüğümüz kadar hızlı değil,
Düşüncemizin bile yetişemeyeceği hızla akıyor,
Bu kadar karmaşa dünyasında;
Nereye, ne kadar, ne zaman diye sorabiliyor muyuz
ASLA…
Düşüncelerimizi bir ezan sesi ara veriyor,
Dünya aleminden çıkıp bambaşka bir evrendesin,
Gökyüzü bile puslu, karamsar halinden vazgeçip aydınlanıveriyor,
Alem sadece o manevi sese dalıveriyor…

Alem dalıyor da, ya İNSANLIK !!!
Durup sadece bir dakika düşünün,
Bu kadar hız, bu kadar zaman, bu kadar insan,
Dünya NEREYE GİDİYOR ???


Maksat bu dünya aleminde neden var olduğumuz,
Biz ne için yaşıyor, ne için çabalıyoruz,
Kİ bu alemde bu hıza kimse yetişememişken ,
Ey İnsanoğlu sen neye yetişiyorsun !!!

Çık artık bu hayal dünyasından da
Çevrene bakıp gerçeklerle tanış,
Laylaylom değil bu dünya
Gerçeklerin yaşadığı bu dünyayla tanış !!!

Kaybetmek, kazanmak, var olmak…
Ama ne için ???
Sebepsiz yaşıyorsan bu alemde,
Alem içinde sende sebepsizsindir…

Yaşıyorsan bir amacın olmalı,
Boş değil, dolu olmalı bu hayat,
Boş olan dolulardan değil de
Gerçek anlamda dolu olmalı bu hayat…

SEN HAYATA GEREKEN ÖNEMİ VERMEZSEN; HAYAT SANA HİÇ ÖNEM VERMEZ
KAYBOLANLARDAN
OLURSUN…..