a.

gölgesi yok bu sabahın
üzerine çiğ düşmüş bir şarkı
uyandırmış neşelerimi
neden başkası değil gülün adı
neden aşk gittiği yerden az gelir
üstelik bir mermiden daha hızlı

kavgada bir palyaço suratı
eciş bücüş gövdesinde hayatın ciddiyeti
komiklik olsun diye yaşamak adı
ve arada birde şiir hizasında hüzünlenmek
makarası sarılırken ömrü
hep yok yerinde durur

budur işte gailesi sesimin
söktüm gövdesinden kara kini
getirilişini bilirim demir dudaklarıyla okunurken
cızırtısı tırmalıyordu çünkü adını
çünkü adın gerçek bir düşten alındı
bir marka oldu suratına hayatın


b.

köşeli yağmur taneleriyle ıslandık
senden sonra yine sen geldin
gittin kaç kez öldü dediler
ama ölmedin yine gittin ve geldin
ölmez dediler şahitliği var Bir’e

haydi gölgelerini saralım
biberonunu verelim şehrin ağzına
o emsin mutluluğu ve uyusun sahtesinde
bizimse eşkalini belirlesin suskunluğumuz
biraz sonra varacağımız yerde
koparacağımız kıyametin

gördüm her türlü muhtırasını
eli zar tuttu ihanetin gördüm
ne kadar kolaysın aslında
iplik iplik çözdüm bu düğümü
kardeşliğimi öldüren duman
yine esiyorsun kanımdan çoğalarak

c.

türküm doğruyum doğduğum yerden
vurun adım küllenmesin hiç
ama toprağımı büyütsün kanım
ama Muhammedi sesimi söylesin gök
yoksa bir çırpıda ölürüm