Yanağında oluşan o gamzelerin varya!
O güzel gülüşünü öyle çok özledim ki.
Hani insan insana yüreğinden akarya!
Delice sevişini öyle çok özledim ki.

Hani bazen derdin ya," beni şımartman gerek".
Aklıma gelirdin hep mutlulukla gülerek.
Hani, çılgınlar gibi o içinden gelerek,
Koklayıp, öpüşünü öyle çok özledim ki.

Hani, üşürdün bazen; sarardım gocuk gibi.
Hani bazen yıkılır, çökerdin göçük gibi.
Kollarını açarak tıpkı bir çocuk gibi,
Koşarak gelişini öyle çok özledim ki.

Sevene batmaz imiş, gül’ün dalında diken.
Hiç derdi dokunur mu ben böyle sever iken?
Ben seni kollarımla sımsıkı sarar iken,
Kıskıvrak kaçışını öyle çok özledim ki.

Hani, severken beni gökyüzüne uçuran.
Her an her ateşimde tutuştururdu çıran.
Hani ya, tatlı tatlı gözlerini kaçıran,
O masum bakışını, öyle çok özledim ki.

Bilsen, nasıl özledim çocuksu hallerini.
Hep geleceksin diye bekledim yollarını.
Hasretle bana doğru koşupta kollarını,
Boynuma sarışını öyle çok özledim ki.

Terazide tutarlı ey! yormayan merdiven.
Sevgide saygı kadar önemli olan güven.
Başka gönülü değil,yalnızca beni seven
Hani ya, küstüğünde şakayla beni döven
Kavgayla, barışını öyle çok özledim ki..
O benim sarışını öyle çok özledim ki..

Siir: A.P MORKOÇ
Seslendiren:Musa Taşlı

BİRBİRİNDEN GÜZEL ŞİİRLERİME SANATINI KONUŞTURAN SES VE BESTELER YAPAN MUSA TAŞLI BESTEKARIMA SONSUZ TEŞEKKÜRLERİMİ SUNUYORUM...