Değerli şair,

Şiirinizin çok güzel olduğunu söylemeliyim. Siz belli bir seviyeyi tutturmuş ve o seviyeden aşağıya inmeyen usta bir kalemsiniz. Size yorum yazarken, gösterdiğim hataları gördüğünüzü, bunları bildiğinizi düşünüyorum; ancak böyle basit hatalara neden düştüğünüze bir anlam veremiyoruum.

"Uğrunda ben gibi yanan gösterin;
Kaşına, gözüne kanan gösterin;
Her nefes alışta anan gösterin;
Kandığım yalanlar uzun hikaye…"

Bu dörtlüğün kendi içinde hiçbir kusuru yok. Sesiyle, mimarisiyle güzel bir dörtlük; ancak onu şiirdeki yerine koyduğunuz zaman birden bire yabancılaşıveriyor ve şiirin genel havasını bozuyor. Şiir boyunca birilerine (zayıf ihtimal sevgiliye) yakınıp duruyorsunuz. Hepimizin hayatında buna benzer hikayeler var. Bizi kalbimizden yakalaması bundandır şiirin. Yukarıya aldığım dörtlükte muhatap değiştiriyorsunuz. Gerçi edebi sanatlarda 'iltifat' denilen buna benzer bir sanat var; ama burada yaptığınızla o sanat arasında bir ilgi kurmak zor. Bu sanatı o dörtlükte yapabilmeniz için o dörtlüğün ikinci dörtlük olmaması, daha önceden çektikleriniz hususunda epey dil dökmüş olmanız gerekiyor. Ayrıca iltifat sadece bir dörtlükle sınırlı kalmaz. İltifatı yaptıktan sonra da birkaç dörtlük yazmanız, ondan sonra tekrar eski muhatabınıza dönmeniz gerekiyor. Bu sanatı edebiyatımızda başarılı bir şekilde uygulayanların başında Mehmet Akif geliyor. İstiklal Marşında, Çanakkale Şehitlerine başlıklı şiirinde bunun güzell örnekleri var. Diyeceğim, o dörtlükte üçüncü çoğul şahsa hitaptan vazgeçmenizdir. Onu da ikinci tekil şahsa uygun şekilde yazınız. O zaman şiirde bütünlük sağlanır...

Umarım meramımı anlatabildim...

Saygı, sevgi ve selam ile..





cinar39 tarafından 4/29/2012 9:53:38 AM zamanında düzenlenmiştir.