Attığı her adımda boşluğa basıyordu
Evvelinden harfsizdi ömür boyu ’sus’taydı
Dudağının ucuna noktalar asıyordu
Virgülü kırıp kırıp kanatmakta ustaydı

Yaktığı her gemiyi küllere sarıyordu
Kayıpların yoluna sessizliği serperek
Günün sonuna varıp aşkla sararıyordu
Kırık kanatlarını umutsuzca çırparak

Ne suç ne günah deyip kinden sıyrılıyordu
Harflerin ardı sıra gözyaşı çeşmesinde
Göğe meyledip her dem ruhu ayrılıyordu
Cismini terk eyleyip gönlünün taşmasında

Tattığı her acıda hoşluğu buluyordu
Ezelinden harfsizdi hayaldeydi sisteydi
Kurak mevsimlerini yoklukla suluyordu
Çağrılana dek ismi görünmez hapisteydi

Attığı her adımda boşluğa basıyordu
Evvelinden harfsizdi ömür boyu ’sus’taydı
Dudağının ucuna noktalar asıyordu
Virgülü kırıp kırıp kanatmakta ustaydı
Bir gün uyanacağı muhakkak, kabustaydı.