Yar…
İnsan
Önce tespit etmeli
Teşhisi ziyadesiyle
Kararında eminlik vermeli

Gereği için
Duygular her vakit hassasiyetle
Kontrol edilmeli, ah hissedilmeli

Figanın
Nereden nüksettiği
Kalpten okunmalı, ruhunun
Bizarlığı sürurla kuşanması için aranmalı

Hekim
Ne kadar hal ehliyse
Deva için vaktini bekleyen
Nasib-i takdiri hissederse

Muhtaç
Ve mağdurun gönlüne hitap
Etmeyi gaye edinip, şevk verirse

Yürekler
Durulur, sancılar azalır
Ve yakarışlar nisyandan
Çok niyaza gözyaşlarıyla dönüşür

Bir
Hekimde asabiyet olursa
Makamını ve sıfatını nefsi
İçin bir kuvvet kaynağı sanırsa

Çaresiz hasta
Bu hakikati onun gözlerinden
Okursa, gam ve keder konuşlanır

Halinden
Geçmiş nazar, kalbinden
Konuşmaya şartlanır, ah
Etmesi en yakınınca dikkate alınır

Ne hikmetse
Çok okuyan
Adeta çalım satmak için
Bahane arayan, halinden uzaklaşan


Sükse
Yapmak için şartları zorlayan, emri
Vaki yapmaktan sıkılmayan nasıl anlaşılır

Muhatabını
Her vakit öğrenci
Ve cemaat gören her kimse,
Kalbinden söz etmeyen hezeyandır

Ey nefsim
Sana ne söylesem
Sefil ve rezil etmek için
Kimin emrine girdiğini bilmesem

Ruhumu
Ve kalbimi yaratan,
İrade gibi bir hakkı vermekten
Kaçınmayan sahibi hamt etsem

Utanmaya
Hasret yüzüm, firkate
Duçar olmak için azmeden
Kalbim neden kederli, ah bir bilsem

Daha gün
Görmeyen kimler var
Saklı umutlar sabrın ve
Kanaatin içinde derlenen edeb-i har

Ukde
Kim için hazan,
Kırılan ümitler sinemi niye yoklar,
İbret artık hakkıyla kar etmiyor yar

Bahar
İçimde açsın,
Zemheri ufkumdan uzaklaşsın, sürur
Bahşeden nidalar ülkesi kalbimden çıkmasın

Sanki yollarına
Kar yağdı, kapandı
Kuşlar dahi mahzunluk
Edasını takındı, çare nerde kaldı

Gözler
Acziyet elinde,
Dil lal vaktinde, izan ne kadar
Beklese de, uzlet niye hala içimde

Artık
Kalbime başını koy,
Gözlerim sessizce boşalıyor,
Nabzıma bir hal oluyor, içim daralıyor

Mustafa Cilasun