Kardelen
sokağındayım
Baharın en münbir hazzını
aşikar kılan sırla başbaşayım


Kuşların sesiyle
sanki şevkin pervazlarında
ibretin senasını okumalıyım


Yeise
iten ne varsa,
kalbi burkan umut vaktine
sabırla yakarsada mütebessim olmalıyım


Heryer
şimdi yemyeşil
Ne kadar güzellikleri barındırıyor,
her biri alem olarak bakıyor


Peki, ruhuma
ve kalbime neyi hatırlatıyor
ve naif bir eda ile neleri anlatıyor


İnsan olmak
ne büyük saadet,
kulluk nasibi en beliğ sürur
ve vuslatın aşkını halde yaşatıyor


Kimi vakit
kırılmıştır ümitler
Çaresizlik içinde beklerken,
güç ve takat çekilirken dilekler


Medet
umar her nefesten,
çare arar olur olamadık
şeylerden ve hatta gaipten


Mazinin
latifliği bu kadar uzakken
halimden,günübirlik yaşamaya,
neden mücbir suali hakken


Bir yaşlı
teyzeyi farkediyorum
Beli bükülmüş, mecali kalmanış,
çer çöp topluyor kendi halinde


Kimbilir
evla-ü iyali nerde,
hangi meşgalenin ayak
izlerinde ve nasip için badirede


Medeniyet
telakkisi niye esir ediyor,
en güzel ve özel zamanlardan
arileştiriyor, bitap bırakıyor


Tekneloji
hastalık olmamalı
Muhabbet ve irşattan
sarf-ı nazar ile uzaklaştırmamalı


Bu kadar
yılgınlık ve yıpranmışlık
bir şekliyle huzur ve sürurla
bertaraf olup yaşanmalı


Bıktıran
ne varsa, ruhu ve kalbi
bizar bırakıyorsa, derhal
bir hal yoluyla bu çileden kaçınmalı


Teyze
ocak kurmaya başladı
Ne hikmetse bu kadar sakin ve
güzellik karşısında çileye adanmış


Kalan nefesi
ahın kadrine bulanmış,
neşe ve muhabbet adına
şevk gönlünden uzaklaşmış


Bu hale
gelene kadar kimbilir
nelere katlanmış, yaşamak için
bin hüznü sinesinde sabırla yaşatmış


Bilsem nedir
umudu ve solgunluğu


İnsan olmanın,
ruhu ve kalbi bitap bırakmanın,
çaresizliğe katlanmanın zorluğunu


Nasıl
merak ettim,
sual etmek istedim,
selam verip dikkatini çekmeyi
diledim ama çekindim


Çünkü
çok üzgün bir hali vardı,
perişanlğı ne kadar ayandı,
içim titredi, sırı hikmeti bilinmez, dedim


Mustafa CİLASUN