Kiremitler döşedim düşümde ki yapıya
Kalacaktık beraber oturmadan yıktın yâr
Ağ mı çekti örümcek gönlünde ki kapıya
Nerelere kapandın hayattan mı bıktın yâr

Yaratana bel bağla umutların bitmesin
Yüreğini ferah tut dumanların tütmesin
Benim gibi hiç kimse ıraklara gitmesin
Bulamadım çöllerde dağlara mı çıktın yâr

Sanki kara bulutlar dolanıyor başında
Hüzün eksik olmuyor sevdiğimin kaşında
Mendil olup ıslansam gözlerinin yaşında
Yaraladın bağrımı neden dertli baktın yâr

Kurtulalım kederden uzat bana elini
Kuş olsaydın incitmem kanadını telini
Durduramam bilesin taşan gönül selini
Umut verdin ayrıldın ciğerimi yaktın yâr

Ömür geldi geçiyor zaman ahir zamandır
Daha bize yaz gelmez hallerimiz yamandır
Ey sevdiğim başımız neden böyle dumandır
Söyle çok mu derdin var eriyerek aktın yâr

Gözlerinin yaşını içerine dökersin
Eğme garip başını ciğerimi sökersin
Aramazsan dermanı benim gibi çökersin
O çileli başına hangi derdi taktın yâr

Der Ahretlik bekleme neredeysen gelesin
Bundan sonra yas tutma benim ile gülesin
Hiç dermanım kalmadı bunu böyle bilesin
Şu yaralı bağrıma sanki hançer çaktın yâr