aynı durağın ayrı yollara giden yolcuları gibi
sen bir yerlerde
ben bıraktığın yerde


geçiyor zaman ve değişen bir şey olmuyor
kırışan tenimde yaşanmış yaşanmamış ne varsa birikirken


sabaha tutunuyor yürek geceyi uykusuz yataklarda geçirirken
kuruyan dudakları şimdi sadece bir bardak su nemlendiren
ve bazen de
ya bir bardak şarap
ya da bir kadeh rakı
birilerinin kahkahalarına karıştırıp da kalabalık kimsesizliği


bilmiyorum ki her şey doğru mu
elime tutuşturulmuş bana yabancı işler
dilime yerleştirilmiş inanmadığım sözler
ve hatta tabağıma konmuş tadı yavan yemekler


kimsenin bilmediği ben bir gün yiterse
ne önemi var her gece yatıp ertesi sabah umuda uyanmaların
geç kaldıkça peşinden gidemediklerime
ki her an biraz daha yaklaşıyor zamanı belirsiz son


bir gün
elimde okuyamadığım bir kitap
gözümde çıkaramadığım gözlüklerim
odamda çınlayan lakin dinleyemediğim bir şarkı
ve belki olur da cesaret edebilirsem edinmeye
dibinde ayaklarımın uyanmamı bekleyen bir köpek


gece mi gelir gündüz mü
kim bilir
hüküm sürerken sessizlik
ve sen
ve siz yine bihaber
her şey gibi
durdurulamayan bu gidişten de


aynı zamanlara değen ayrı yürekleriz hepimiz


atilla güler