girmediğin sürece içime
anlamazsın yangınımı büyüten ateşi
sadece gösterdiği kadarıyla sözlerin
tutarsın kırılmışlığın ellerinden


çırılçıplak masaya yatırılmış bedenimde
bulamazsın izlerini hüznümün
ve kaç kez yırttığını karanlıkları tırnaklarımın
duyamazsın acıyı sırtlamış yüreğin
nasıl da parçalandığını gürültüyle


söylemedikçe benimle beraber şarkıları
yazmadıkça dizeleri akarken parmaklarımdan
ve bakmadıkça benim gözlerimle
senin için de herkes için olduğunca
hep bir yabancı gibiyim


zaman sabırsız ve acımasız bir o kadar da
geçtikçe gün
daha da yaklaştığını bilince
korkular yapışıyor boğazıma
sonra bir yenisi daha ekleniyor gönderdiğim çığlıklara


ve sesini kaybetmiş bir şiir yüreğim


gecelerin prensi ölüm
girip içime
alıp sözlerimi
tutup elimden
çıkarıyor yola
kimseye söylemeden
gizlice



yolun sonunda mısın sen/yoksa sen misin yolun sonu
bilemedim



atilla güler