tam altı sene geçti...
ama aynen daha dünki gibi aklımdasın.....
her gecem senin hayalinle geçiyor...
sabahım ise, rüyama girmedin diye kahrımla....
ah bir unutabilsem....
kendimi unutub hayallere daldığım gibi...

biliyordum,
bu aşkın sonu hüzün dolu olduğunu....
biliyordum,
zamanın doğru olmadığını..
sende ağlamıştın arkamdan....
sözvermiştin,
senin kalacağım diye....
seni bilmem ama, ben ölümüne sevmiştim seni...

ah bir unutabilsem o akan gözyaşlarını...
sessiz hıçkırıklarını, arkamı döndüğümde...
yüzüne kapanan o ellerini...
kitabı kapanan bir insan misali...
gözlerimi kapatıp uykuya daldığımda...

unutmak isterdim tüm yasananları...
silip atmak isterdim yaptığım hataları...
sanki bir romandan sayfaları yırtarcasına..
söküp atmak istermim cektiğim acıları....

Unutmaki,
bir insan ölünce unutulmaz
ancak unutulunca ölür...

sonsuz sevgilerimle
mikail

Nürnberg, 2007

söz-yazi mikail, alias deli cocuk
[email protected]
deli_cocuk32@