Bir zamanlar zaman denen dilimin

Hiçbir anlamı yoktu benim için

Yüreğimde çürümüş sevda ağacım

Ve bedenim yangınlardaydı

Lakin;

Seni bulduğum gün

Çürümüş herşeyi kökünden kopardım

Yeni fidanlar ektim yüreğime

Yeşeren her yaprağında

Senin adın yazılıydı

Zaman denen dilimin bir anlamı yokken

Seninle saatler geçmesin

Günler bitmesin istiyordum

Her daim bende

Her daim yüreğimde

Yüreğim yüreğinde olsun istiyordum

Artık alışık olmadığım duygular içinde

Sen yanımda değilken bile seni düşünüyor

Seni yaşıyordum

İnce elenip sık dokulan bir nakış gibi

İliklerime kadar sen işlemiştin artık

Ne seni kalbimden çıkarıp atabiliyordum

Nede kalbim sensiz atıyordu

Herşeyde sen vardın

Herşeyde biz vardık

Zaman ahhhh zaman

Önemi olmayan zaman

Şimdi neden daha hızlı akıyorsun

Bizi bizden etmek için mi

Çaba sarf ediyorsun

Yorma kendini

Boşuna kürek sallama

Biz iki ayrı bedende

Tek bir yüreğiz

Uğraşma bizimle

Bizi tüketmeye gücün yetmez

Seni seviyorum diyen

Aslında sevmeyenlere et

Bu ettiklerini

Hayır hayır bize değil

Benim yüreğimde ektiğim o küçük fidanlar

Artık koskoca çınar oldular

Koparmaya

Çürütmeye

Ne senin ne benim gücüm yeter

Biz ancak ölürsek biteriz...


SESİYLE BU GÜZEL DOĞAÇLAMAYA HAYAT VEREN ASYA AYDIN ABLAMA SONSUZ TEŞEKKÜRLERİMİ İLETİYORUM SAYGI VE SEVGİLERİMLE KALEMİ KIRIK MEHMET