Dağ değil, ova dan geçemez oldum
Yaşadığım lanet yıllara küstüm
Doğruyu yanlıştan seçemez oldum
Şaştığım karmaşık, yollara küstüm

Şu âlemde herkes kendince haklı
Tabip şöyle dursun, bu dava farklı
Görünmeyen yaram, derinde saklı
inada kırılan, dallara küstüm

Dağlar mı çöküyor, çöken ben miyim
Özüyle kavrulup, yanan ten miyim
Erenler gözünde, gam mı, kem miyim
Açtıkca boş kalan, kollara küstüm

Gül ektim gönlüme, açarken soldu
Zincire vurduğum, gözler kan doldu
Közlendi ciğerim, nara gark oldu
Rüzgarla savrulan, küllere küstüm

Bin perçin vursam da şu sol yanıma
Gülen yüz engel mi, akan kanıma
Zoruma gidiyor, kastım canıma
Elimde can veren, güllere küstüm

Gülhan ’ım mazide, coşan bir sel‘di
Sanki kör şeytan mı aklımı çeldi?
Mahçubum Allaha, cihan dar geldi
Can evimden vuran, kullara küstüm

11.04.2012 “Avşar Babam Benim”
GÜLHAN Ç_A_B_U_C_A_K