İlk defa candan sevmişken
Bir kelâma –küsen- olduk…
Aşk’ ı bin kere övmüşken
Muhabbeti –kesen- olduk…

Yâr Kerem di bende Aslı
Ruh veremdi hemde yaslı
Her yanımız taşla süslü
„El“ değmeden –üzen- olduk…

Yaratan bize kul demiş
Şaşarsan beni bul demiş
Akıl, dil ! Size yol demiş
Yürümeden –ezen- olduk…

Edebi sanat suçluydu
Ebedi kâinat h/uydu
Sağır sultan bile duydu
Yalan yanlış –sezen- olduk…

Gafleti ahu zar ettik
Selâmı haya, ar ettik
Kusuru yoktan var ettik
Kaş altından –süzen- olduk…

Irmak m‘olur ufak dere
Gurur boğdu gam kedere
Bildik amma ver kadere
Halımızdan –bezen-olduk…

Mecnunu attık çöllere
Leyla yı sattık güllere
Söverek kahpe yellere
Dağ, bayırda –gezen- olduk…

GÜLHAN SUSAR „YARE“ NEYLER
“HAK/ SIZLAR” DAVUDİ NEY‘LER
SÜRÇÜ LİSAN YARDA/N/EYLER
KÖR DÜĞÜMÜ -ÇÖZEN- OLDUK…

09.06.2013 /03:00 / “AvşarBabamBenim”
Gülhan Çabucak