Şimdi gül zamanı sen de gel güle,
Şimdi gül zamanı söyle bülbüle,
O gül yüreklerin ezeli nuru.
Şimdi gül zamanı sen de gül güle,
Şimdi gül zamanı vurgunum güle.

Şimdi gül zamanı güle doğru koş,
Aldın mı kokuyu ne güzel, ne hoş.
Muhammet diyorlar tevhidi Ekber.
Ondan gayrı ne var ne yok hepsi boş,
Aldın mı kokuyu ne güzel, ne hoş.

O öyle bir gül ki hep taze, yeni,
Ümmetiyim dersen hatırlar seni,
O ki Hak katında Ahmed’i Mahmut.
Ümmet’im diyorsan hatırlar seni,
Yaydı yeryüzüne hak olan dini.

Böyle bir peygamber böyle bir nebi,
Ona hayran kaldı Rum’u, Ecnebi,
Nuruyla nurlandı karanlık dünya.
Ona hayran kaldı Rum’u, Ecnebi,
Herkese saygındı haktı sebebi.

Sarıldı Kuran’a, yapıştı farza,
Saadet getirdi kürre-i arza,
Rabbim ona dedi kulum Habibim.
Saadet getirdi kürre-i arza,
Onunla yürüdü Ali Murtaza.

Son olarak geldi ümmete o gül,
Bin beş yüz senedir hep güldü o gül,
Bir sükûnet geldi doğduğu yere.
Bin beş yüz senedir hep güldü o gül,
Rabbim gül adına ümmetine gül.

Rabia BARIŞ