Aylar sonra....
Bugün...
Bir pembelik geçti aklımdan
geçmişte ki günlerin karanlığına inat
ritim tuttum dilim döndüğünce
yalnızlığın senfonisiydi duyulan
eski bir barakaydı benim dünyam
güneşi buyur ettim penceremden...


Karıştırdım karıştırdım...
Dağıttım ruhumla daralan saçlarımı
Özgür bıraktım...
Bunca zaman topluyduda ne olmuştu sanki...

Değiştirmek istedim bugün kendimi
Çılgınlıktı içimde ki duygular
Zapt edemiyor,peşinden sürükleniyordum...

Karanlıktan aydınlığa bir kapı beliriverdi
Üzerimde...
Çok sevdiğim annemden kalan elbisem
Ayaklarım yalındı...
Ruhumu akışına bıraktım...

Koşar adımlarla uzaklaştım
Hürdüm...
Kurtulmuştum kafesimden
İçimde biriken onca saklı duygu
Özgürlüğe uçmuştu sanki...

El salladım gökyüzüne...
Selamlaştım ağaçlarla...
Kuşlarla haber ulaştırdım umutlarıma...


Duraksadım çocukluğumda ki parkta
Eskiden kalma niyetçi baba orada
Bir niyet çektim boncuk tavşandan...


İleride pamuk helvacı...
Pembe pembe nasılda bakıyordu bana
Elimi cebime soktum...
Yoktu ki beş param
Alamadım...
Boynumu buruk çevirdim...

Kasırgalar koptu o an üzerimde
Titredi ellerim...
Oysa...
Nede güzel başlamıştım sabaha...

Oracıkta dona kaldım...
Yine karabulut geldi peşim sıra
Bırakmıyordu ki hiç kaderimi...

Varlığımla birlikte eşti sanki
Ben...
Hep umutlarımı bekledim
Sessizliğimin kurtuluşu gibi
Dilimin çözülüşü olsun istedim...


Yine bastılar bam telime
Kasırgalar estirdi yüreğim
Varoluşuma...
Hiç bu denlii isyan etmedim...

Kimsesizliğin gölgesi vurmuştu yüzüme
Haykırmak istedim...
Düğümlendim...
Çölün suya hasreti gibi hep bekledim...

Uzandım çimenlere
İçim ağladı...
Gülmenin çok görüldüğü kaderime...



BİNLERCE BEKLEYİŞ BOŞ ÜMİTLERDE...


NE VAKİT GÜNEŞ DOĞMAZSA GÜNDÜZLERİME.
RÜZGAR TERS ÇEVİRİRSE ESMELERİNİ.
KAPANIRSA IŞIĞA HASRET GÖZLERİM.

İŞTE O GÜN ÖLDÜM BİLESİN.....



YAZAN:KADER OYUNCUSU
18/04/2012
İZMİR