"Veda edeyim derken içimdeki hüzüne"...Hüzün ademoğlunun kendisinde vardır.Bin türlü meşakkat ile kederle yoğrulmuştur hamurumuz .Bu sebeble kederi ,hüznü olmayan insan yoktur...Aynalara baktıkca artarda artar...Hz ademde ilahi bir nur vardı,yasak meyveyi yiyince o nur çekildi...Hz Adem ,bir kayanın ardına saklanır ,utanır ALLAHTAN...Cenabı ALLAH sorar ;ya Adem neden yedin yasak ettiğim meyveyi?..Hz Adem ,der ki; Yarabbi burda ebedi kalmak için ...ALLAH c.c cevap verir ;ya Adem sen,burda kalmayı benden değilde bir ağaçtan bekledin....İşte bu sebeble sizi cennetten gönderiyorum ki,"beni hiç unutmayasınız"...İşte bu durumdan dolayı ,seven sarhoştur mahbuba varmadan ayıkmaz...Yani o aşk badesi yoklukla içilir...Aşk şarabı başka ,şerbeti daha başkadır....İnsanın hamurunda çile var demek isterken,nerden nereye geldik...Her cümlesi manidardı şiirin.Tebrikler ve selemlarımla...