ağlamıcam diyorum kendi kendime
dayanamıyorum dinletemiyorum gözlerime
susuyorum konuşmuyorum
tek kelime
ve şaşıyorum kendime
bu toprakta bu vatan için can veren hiç bir şehit ölmez
bunu biliyorum belki ama katlanamıyorum
zoruma gidiyor ard arda tabutların gidişini izlemek
kanıma dokunuyor artık şehit vermek
haykırmak istiyorum ağazım çıktığınnca bağırmak ,
dalgalanan bayrağı görüyor susuyorum
bu bayrak için ölmeye değer biliyorum da
yediremiyorum kendime gencecik bedenleri toprağa vermeyi
ne tuğaf ki yaşamın diğer adı dır ölmek
ve ölümün en yakışanı dır şehit olmak
ve kötü yanı dır gidenin ardından çaresis kalmak
elleri koynunda ölümü kabullenenei göemek
hele yokmu ana baba feryadı yokmugeride kalanların acı çığlığı
yürek yangini kalp ağrısı
belki zor yada imkansiz ama
ben artık ağlamıyorum kabullenmiyorum kaybetmeyi
ve artık diyorum ki bu vatan bizim yenilmez
yeneriz biz ağlamayıda ağlatanın anasını ağlatmayıda iyi biliriz


ÇÜNKİ BİZ OSMANLI TORUNU ÇÜNKİ BİZ TÜRKÜZ!!!