2
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
778
Okunma

Bana bakarlar hep
Şemsiyesiz yürürken yağmur altında...
Belki fütursuzluğumdur çeken ilgilerini
Belki korkmayışım sağanakta ıslanmaktan
Kimbilir?
Bir türlü anlayamam ben bunu
Neden kaçarlar ıslanmaktan?
Giysilerden dolayı mı?
Oysa ne çok isterim yürürken ben
Yağmur altında yalnız olabilmeyi
Yorumlu bakışlar olmadan
Sadece kendimle kalabilmeyi...
Eskiden hep birilerini kovmak isterdim evden...
Habersiz ya da pazarları gelenleri...
Gelip de gitmek bilmeyenleri...
Rüyalarıma bile sirayet etmişti bu arzu.
Sık sık birilerini kovardım çünkü düşlerimde.
Artık keskin sınırlarım var.
Daha çok sabrım olsa bile
Sevdiklerimi alıyorum sadece gerçeklerime
Ben böyle çok mutluyum...
5.0
100% (3)