Ummadığım bir zamanda, vuslatta rastladığım yar!
Yaktı da kül duman etti, kara gözler kara gözler,
İçime ateşi saldı oldum şartsız akkor bir har,
Sihriyle perişan etti, kara gözler kara gözler.

Kara gözler kara gözler, can ciğerim kara gözler
Süzgün, süzgün bakışlarla, âşık eden kara gözler
Gördüğüm zamandan beri, canım hep sizleri özler
Hallerimi viran etti, kara gözler kara gözler

Apansız bahara döndü, umudu olmayan güzler,
Şakır, şakır su taşıdı, bozuk duran onca büzler,
Asıklığını kaybetti tebessümle doldu yüzler,
Gönülleri harman etti, kara gözler kara gözler.

Binlerce âşıkla doldu, uçsuz bucaksız düzler
Sıfırlara indirgendi, hep engel olan pürüzler,
Huşu ile bitiverdi, aşkla gönle dolan cüzler
Her bireyi ihvan etti, kara gözler kara gözler

Bilesin KÜÇÜK OZAN’DA, atıp, atıp durdu tözler
Her daim yanıp durdu da, asla kül olmaz o közler
Pek divaneye çevirdi, denen can alıcı sözler
Seni bana yalan etti, kara gözler kara gözler

KÜÇÜK OZAN (CML DMR)
HER DAİM’DEN