2
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1263
Okunma
hep bana yansımalarını yaşıyorken hayatın
nasıl oluyor da
hep sen oluyorsun merkezimde
üstelik ben
kırk yıllık hatır için içmemiştim o kahveleri
seninle
ki tecrübeyle sabit
yokmuş da anlaşılan
bu şehri gölgemle arşınladığımdan
o da güneşsiz havalarda terk ediyor ya
neyse bu konumuz dışı
kim bilir belki de
ben çok çekilmezmim
ve de densizim
bilirim ki
bir nefesle
kış bile bahar olur
ah keşke bir ses etseydin de
şimdi ne sen
ne de ben böyle
sarılmasaydık sabun kokulu yastıklara
ıslak yatağımızda
gördün mü bak
yine sen
yine sensizlik
ve sessizlik
atilla güler
Cevap Yaz