Ben farketmeden kayboluyor üstüne titrediğim yarınlarım.
Güneş, yatırıyor hayallerimi usulca gecenin koynuna.
Çırpınmıyor, karşı koymuyorum.
Yavaşça kıvrılı veriyorum kaderin dikenli kollarına.
Her nefes alışta, göğsümün sol yanında kırk dört diken izi.
Ağlamıyor, acı falanda çekmiyorum aslında.
Güneş gibi gülümsüyor gecenin içinde, zamansızlığın ortasında asılı duran ay.
Yeşil zümrüt tanelerinin üstüne dökülüyor kirpiklerinden akan yağmurlar.
Üç kutsal taş gibi eteklerine bırakılıveriyor üç can.
Üç kasık ağrısından, üç kordon bağıyla hayat doğuyor.
Tüm geçmişim kan ravan.
Geçmişe geç kalınmışlığım anlatıyor acizliğimi.
Kaybediyor tüm kutsallığını gecenin ortasında insanlar.
Ben burdayım, biz burdayız.
Hazır sende burdayken, bırak kaybolsun zamanın içinde tüm yarınlar.

13.04.2012
21.16

Burhan Karaca