Her ne kadar bir kadına benzese de,
Üşüyen bir kız çocuğuydu ruhu...
O yüzden ejderin kanatları cazipti
O yüzden ateşte kavrulmak zevkti...
Arası nedir bilmiyordu.
Ya çok üşüyordu
Ya da kavrulup kavrulup yeniden varoluyordu
Topraktan bir çömlek gibi barışmıştı alevlerle
Doğası ateşti zaten
Masum bir görüntüm var derdi
Oysa başkacaydı bıraktığı intiba.
Ah ne fırtınalar kopardı yüreğinde
Ne çok korkardı
Yüreği incecik porselenler gibi dayanıksızdı o şiddete
Yine de dikilirdi karşısında tüm ejderlerin.
Günün bir yerinde bir filmden ya da kitaptan öğrenmişti.
Cesurlar da korkarlardı.
Korkarken korkunun karşısında durabilenler cesareti tadarlardı sadece.
Bu bir devri bitirip bir devri açmıştı içinde elbette.
Susmasını da bilirdi.
Bazı zamanlar susacak
Bazı zamanlar şakıyacaktı tabi ki.
Sözü dinlendiği zaman değerliydi.
Hayat O’na bunu öğretmişti.