Saydamlık içinde mavi kanatlarıyla beliren sevgili
Mehtapla parlayan yüzün aydınlatıyor gecelerimi
Dalgaların sırtında yükseliyor sesin, ışıldıyor tahtın
Berraklığın örtüyor savrulan kederlerimi
Mutluluk ahenginde şefkatli kollarınla karşılayarak
Cennet bahçesinin sonsuzluk kapısını açar gibi

Yosun kokusunda bulurum anlatılmaz esrarını
Duruluğunda hissedilir ruhun, rüzgârın sükûnunda nefesin
Hercai gözbebeklerinden bilirim aşkını, narını
Lodosun oynak ritmiyle coşar beyaz eteklerin
Martıların sevinç çığlıklarıyla, ihtişamınla gelirsin
Cennet bahçesinin sonsuzluk kapısını açar gibi

Kıyılarında hasretin son bulduğu kavuşmaların sevinci
Derinlerinde tarihe ram olmuş batıkların hüznü
Azametle gönülden gönüle sevdayı hissettirir
Yalancı kıyamet sonrası ufuğun romantik bilinci
Öfkeleri dindirir, kahırlı kalplere su serper tılsımın
Cennet bahçesinin sonsuzluk kapısını açar gibi

İçimde feyezan volkanik aşkının vurgunu var
Bağrında bir rahmet ve bereket Allah’ın izniyle
Enginlerinde ruhuma işleyen bir huzur duygusu var
Yalnızlar rıhtımında kucaklayıcı büyük dostluğun
Her daim hüznü dağıtan vefalı karşılaman var
Cennet bahçesinin sonsuzluk kapısını açar gibi

Sadettin Uysal