Uzakta olsan bile yüreğimdesin anam,
“Dünyada kendini yok” sayışını özledim.
Telefonda kokunu çeker iken içime;
“Benim Gınalı Guzum” deyişini özledim.

Yıllar acımasızca tüketse de gücünü,
Sabret anam, hayattan ben alırım öcünü.
Ne bilsinler bağrında çöreklenen acını,
“Ölüm gelsin!” deyip de, cayışını özledim.

Cennet senin mekanın, bu herkesçe biline!
Anam hakkın helal et, dua getir diline.
Kıyamazken saçımın bir incecik teline;
“Söz konusu vatansa”, kıyışını özledim.

Olmayacak işleri olduran da sen,
Kuran sensin sofrayı, kaldıran da sen.
Boşalınca tabağım, dolduran da sen
Bir tek lokma yemeden, doyuşunu özledim

Sevdaların rengini gözlerimden bilirdin.
“Hangi yöne esecek”, sözlerimden bilirdin.
Aşkın heyecanını, dizlerimden bilirdin.
Şu kalbimin sesini, duyuşunu özledim.


04/2012/Konya