hayrettin taylan



eski bir gömleğin güllerini göğsüme gömdün
sensizliğe kan vereceğim şırıngan var mı sevgilim
aynı filmin bu sefer figüranıyım perilerin dudak uçlarında
uçurumları çeker hazın canı
canımları çeker kanıma benzerlikler
içbükey ruhumun suskuları akar yakar ben’den öncesini
vurulur bahtım aşkına yamalanmak ve de yaralanmak için
denklem seriler payda bekleşen sevi yüzlere
aşk adamı ağlar giderim çağların aşkına

mayınları taşır kırlangıçlar, kelebeklerden önce
infilaka ramak olur sevdam
meşhur olduğum yaralara yar olarak düşerim
yokluğun başka düşlere taşımaz beni
sonsuz bir sızı toplar içimdeki okyanusunu
akar gider meramlarımla tutkunun cenderesinden


lir bilinçaltının altın çağını yaşar algım
aşktan öncesine penceresini açar olgum
bir kız hayaline bürünür kavuşamadıklarım
sandığı hazır ama çeyizini çalan sandıklarım
yeniden dünyaya gelmiş bir huzur gibiyim
yandıklarımı sanmasın kader
cengaverin tokmağı yüreğinde, dünya davulken


mıknatısı umuduna bağlı pusulanın pususuyum
sensiz gemiler geçer yüreğimin ummanında
umduklarım aşka ıslandı
yunussal bir süzülüş yaşadı kader
beni de attılar sensizliğin derinlerine
gel öperek kurtar beni