yıkıntılara dokunsa
çoğalacaktı
elleri..

önce birer birer
tuğlaları saydı
yüreğinden düşen
sonra
ellerini açtı
toprağa
tadmurlu kadın..

yürü
belası yüreğimden artan
şafak.
yürü
al kanlarla çizdiğim
ayak
yürü
yürü
behey..

kargışı
alacasına düştü
yeryüzünün
su
kurudu
toprak çatladı
damar damar
alacası dışta olanlar
bildi
alacası içte olanlar
bilmedi
sızısını
tadmurlu kadının..

yandı
yüreği
yüreğini kokladı
taze bir çiçek gibi

o yolcu,dedi
burada gömülüdür
hala.
son nefesi
rüzgarlara karışmıştır
kırlangıç kanatlarında.
son duası
nilüferlerdedir
suda yüzer
gündüz gece.

işte
şu koca kaya yüreğidir
şu bulutlar
gözleri..

alkışını yele saklamıştı
alkışını
dala
toprağa
suya.

ne yel değdi
yüreğine
ne su
ayaklarına..

düştü toprağa
tadmurlu kadın
an/sız
an/sızı kovaladı
ve
gün doğmadı bir daha
tadmurlu kadının
gözlerine...


08/04/2012
ödemiş