GÖNÜL MABEDİM
Gönül ufkun da doğan sabah olsam.
Martıları dinlediğin kulağına nağme olsam.
İçine çektğin rüzgarın meltemi ben olsam
Ayak bastığın yolların tozu, izi olsam
Yüreğinde ki tohumun
filizi , fidanı ben olsam
Gözlerinde yaş
Dudakların da tebessüm olsam
Mutluluk avuçların da
Ellerini öpüp koklasam
Ölesiye özledim.
İçimi ısıtan sıcacık bakışlarını.
Dünyada bir tek benmişim gibi hissettirdiğin anları
Zaman aksa geriye
O eşsiz anları yaşasak yine
Mümkünmü söyle sevdiğim söyle.
Sen sustukça korkuyorum unutulmaktan
Seven yıkılır hatıralarda kalmaktan
Anı değil taptazesin içimde
Doğan güneşin tazeliği gibi;sadesin hislerim de
Ben yalansız , riyasız sevdim seni
Çorak bir çöldü gönlüm
Sen açmadan içimde
Şimdi ise
Her mevsimi yaşamak seninle
Doluyum ölesiye
Hani bir mübarek geceydi
Hatırlarmısın
Melekler gül yerine yüreğimi koysunlar avuçlarına demiştin
O gün
Bu gün
Yüreğin ellerimde
Sen ise gönlümün taa içinde


20/10/2007 Saat 00 Cumartesi.
Zamansız yaşanan sevdalara