Gel Diyor

Artık yoğum ben bu garip şehirde
Gurbet elde yollar bana gel diyor
Deniz varken boğulmak zor nehirde
Coşkun ırmak seller bana gel diyor

Doğu ozanları hep bana kardeş
Hatta tüm ozanlar yanımda yoldaş
Yapacağım gayri sazımla savaş
Dost dost diyen teller bana gel diyor

Eşref deryalara düştü boğuldu
Karac’oğlan Elif kız için öldü
Çok aşığın mezarları yokoldu
Onun için çöller bana gel diyor

Konya’da Mevlana Bektaş’ta Hünkar
Urfa’da da Halil İbrahimim var
Ben Nurşah’ım Yunus’tan da belgem var
Gel gel diyor eller bana gel diyor


Aşık Nurşah


1954 yılında Eskişehir İli’nin, Mihalıççık İlçesi’nin, Çardak köyünde doğdu. Asıl adı Durşen Mert’tir. Aşıklık geleneğine küçük yaşlarda ilgi duydu. İlkokulu Mihalıççık’ta okuduktan sonra 12 yaşında evlendi. Sonraki yıllarda Eskişehir’e yerleşti.

Bağlama çalmayı kendi kendine öğrendi. Herhangi bir ustası olmadı. Şiirde Anadolu’nun geleneksel şairlerinden etkilendi.

Bugüne dek, biri Aşık Reyhani ile birlikte, biri de video kaseti olmak üzere 5 albüm hazırladı.

Doğa, aşk, gurbet gibi değişik konuları işleyen Aşık Nurşah’ın şiirleri çeşitli dergi, gazete ve kitaplarda aktarıldı.

Katıldığı birçok şenlik ve yarışmadan 12 ayrı ödül alan Aşık Nurşah’ın şiirlerinin bir bölümü 1991 yılında Eskişehir Valiliği tarafından kitap olarak çıkarıldı



)(-)(-)(-BUĞULU CAMLARA YAZDIM ADINI-)(-)(-)(-411-)(-)(-)(

Çok özlemiş beni Sıla’da Canan
Telefonda diller bana gel diyor
Aşkın ateşine sinedir yanan
Has bahçede güller bana gel diyor

Gelmez diye ümidini keserek
Fırtına olup ta kinin kusarak
Sakinleşip ılgıt ılgıt eserek
Gurbet elde yeller bana gel diyor

Vuslata ermektir elbet niyetin
Kadere İmandır teslimiyetin
Beni alıp götürecek kır atın
Ayağında nallar bana gel diyor

O yar yola bakıp hayaller kurmuş
Yarını düşünüp kafasın yormuş
Bahçede ağaçlar meyveye durmuş
O ağaçta dallar bana gel diyor

Sümbüller,menevşe, gelincik açmış
Sevgisin bırakmış kokusun saçmış
O yar koklamış da kendinden geçmiş
Sarı,beyaz,al’lar bana gel diyor

İçini ürperti bir korku sarmış
Demiş ki bu hasret ne kadar zormuş
Gelirmi,gelmez mi demiş koparmış
Papatya’da, fallar bana gel diyor

Lüzumsuz acı var hep avazında
Tebessüm görmedim bahar yazında
Böyle gidiyorken dost omuzunda
Ne yazık ki sallar bana gel diyor

Sadık Dağdeviren
Aşık Lüzumsuz