Ömrümü tükettim
Kaderimin kollarında bocalarken.
Acımadın, acımadın.. /kader sen bana..
Tükettin.. beni…kader...
Gün geçtikçe biraz daha fazla tükettin kader../ sen beni.
Yedin bitirdin beni.. ah.. be…kader ..
Kader../ ah sen beni…

Ne yaşattın
Ne de yaşadığımdan bir şey anladım.. ah be ..kader...
Ben hep!
Çalıştım çabaladım
Dert verdin kader sen bana ve ben bir deri bir kemikle kaldım.
Ve sen var ya.. kader..
Yedin bitirdin utanmadan..
Yaşarken yaşatmadın sen beni kader…

Aşk dediler sevda dediler
Sevdim ben sevdiğimden de, bir şey anlamadım.. kader.
Yordun beni ah.. be...kader yordun..
Sevdamın arkasından deli gibi koşturmaktan..
Ve sonunda beni hüsrana uğrattın yine de sen kader…
Ve sessiz sedasız beni hep ağlattın
Kader beni…
Ve ben ağladıkça, sen bana hiç acımadın./ kader..
Kader.. neden?
Kader neden, yedin bitirdin yaşarken…
Sen beni kader..

Kimse, bilmedi.
Kimse halin nedir bile demedi.
Ne dost bıraktın konuşacak ne halimi soracak kimse bıraktın sen..
Ah be kader…
Senin yüzünden yalnız kaldım bak..
Kader..
Yaşasam da hala bitmedi ve bitmeyecek belli çektiğim çilem…
Kader neden?
Güldürmedin yüzümü sen benim
Daha henüz ben sen i…
Öldürmedin daha amma
Süründürüyorsun.. /Kader sen, yine de beni…

A.Yüksel Şanlı er
08 Nisan 2012-04-08
Antalya