Her şeyi çok severiz,ama çok...
İnsan deriz,insanları severiz
İyisini de,he...
Kötüsünü de be!
Olduğu gibi kabul edip,gezeriz.

Tek canileri sevmedik...
Onları sevemezdik.
Akıl hafsala bile
Almaz ki onları.

İnsanların kötüsü mü?
Başta iyisi der iken...

Dangalaklar yani...
Ya hu gerçekten
Hani sempatimizdeler...
Bunlar söyliyeceklerini...
Dank diye,küt!
İlk başta derler.

Hay çok yaşayalar
Severiz,belki de güleriz,
Güldürürler bizi...
Çok o dangalaklar
Onları biz...
Onlar bizi paklar
Netice izan.

Yalan kelam etmez,kimse bize
İşte buna biteriz
Eğer yalan söz etmişlerse?
Olay bitmiştir
Artık o kişiyi...
Yok saymışızdır
Ölmüştür
Düşünmeyiz
Af etmeyiz.

Gerçekler var dost
İki cihanda da dost
Gönüller ister ki...
Bir dahi,ise dost
Bir dahi olsun
Olsun da illa...
Tek olsun,ya hu!
Tabi ki,var o...
Dost.

28.12.2008.İzmir.
Müfide DECDELİ.


















Şu hayat denilen sahnede
Perdemiz kapanmıştır
Başlangıç üç harf idi..
Aşk
Netice üç harf idi..
Son

Öldük mü biz?
Hayır
Yaşam için güç gerek Tahir!
Ölüm Allahın emri
Ayrılık olmasa denir

29.04.2008.İzmir.
Müfide Decdeli.


Çözümsüz


Biri var kedi gibi pusuda bekliyor biliyorum hissediyorum
Neyi bekliyor ölmemi mi yaşamamı mı gülmemi ağlamamı?
Korkuyu bilmeyen ben bu kişiyle öğrendim korkmaktan korkmeyı
Hergün bin kere ölmek bu olmalı esrarengiz dumanlar sardı bacayı.