Atın şu gururu, sen de demiştin,
Gururum onurum, kurbandır sana.
Koy rahat öleyim, ben de demiştin,
Son sözlerin bana, fermandır Ana…!

Ana; Demiştin ya, iyi geçinin,
Bunun için gelin, bana söz verin,
Anlamı büyüktü, hem de çok derin,
Her sözün bize bir, Dermandır Ana…!

Ana; Tutacağım, söz vermişim ben,
Sordun herkes tamam, dedi cevaben,
Yazılı değildi, ancak hitaben,
İmzasız olunca, Gümandır Ana…!

Seninle mutluydum, kaybettim seni,
Senden sonra yalnız, koydular beni,
Ne arayan gördüm, ne de geleni,
Sensiz hayat bana, zindandır Ana…!

Senin zamanın da, evim şenlikti,
O; Nurlu sohbetin, bize ışıktı,
Bu kapıdan herkes, seninle çıktı,
Zaman şimdi başka, zamandır Ana…!

Cennetlik evlada, çıktı bu adım,
Bende bu ömrümü, sana adadım,
Ağzımda yok şimdi, sensiz hiç tadım,
Yokluğun çetindir, yamandır Ana…!

Unuttular bile, çalıp oynarlar,
Ben gelsem yanına, umursamazlar,
Hatta sana birde, selam yollarlar,
Oğlun artık ayık, kanandır Ana…!

Ölümün yıl oldu, bak senen geldi,
Hasretin inan şu, bağrımı deldi,
Dün gardaş bacılar, bugün bir eldi,
Sakın ha üzülme, amandır Ana…!

Şimdilik hoşça kal, şad’lar dilerim,
Zaman buldukça söz, yine gelirim,
Kabrine sevdiğin, çiçek ekerim,
Sözün tutan oğlun, Kenan’dır Ana…!

Tolga Aras 03.04.2012