Sen ! / kömür gözlü GÜZEL,

Karanlık dünyama ışık oldun,
Kandillerin oynak kızıllığında,
Gece sefası gibi,tüterken,
Akşamın, meltem rüzgarında.

Sen ! / kömür gözlü GÜZEL,

O karanlık, güz gecesinde,
Hatırla her yer zifiri karanlıktı,
Ürkütmüştü seni, o karanlık,
Sokuldun böğrüme,yüreğime,
Dedin, nerde kaldı bu aydınlık.

Sen !/ kömür gözlü GÜZEL,

O gece, sen korkular soludun,
Bir güneş gibi,gönlüme doğdun,
Biliyor musun ?
Gönlümde yaktığın o ateşinle,
Sana yandım, biliyor musun ?

Sen !/ kömür gözlü GÜZEL,

Hatırlar’ mısın, o geceyi,
Yanmazdı, sokaklarda kısır lambalar,
O sokaklar gibi, körelmişti içimiz,
Yaşlı bir kadın, ediyordu yası,
Bizden başka kimse derdin ne dememiş,
Sorduk, ikimiz.

Sen ! / kömür gözlü GÜZEL,

Geceler uzadıkça, uzamıştı o gece,
Kaybolmamış, yıldızlar vardı hala,
Dedin, bir düğün var yarına,
O düğün, benim olmamalı,
Ama olacaksa, seninle olmalı.

Sen ! / kömür gözlü GÜZEL,

Kaldırdın baktın, gök yüzüne,
Sana bakıyordu, o çoban yıldızı,
Sokuldum, baktım kömür gözlerine,
Ettin beni, o gece aşk hırsızı.

a.yüksel şanlıer









.










?.