Gün’aydın’
Sensiz geçecek bir günün olduğunu
bilse atalarımız kurmazdı bu kelimeyi
sensiz bir gün nasıl aydın olabilir?
saçmalık bu!

’iyi’ geceler
kalbinde konaklamadığım gece ne kadar iyi olabilir?
eskisi gibi, düşlerimde seni görüp
alarma uykumu böldüğü için lanetler okurken
’seni seviyorum’ mesajınla dört köşe
olmadığım bir gece ne kadar iyi olabilir?

’hoşça’ kal
gidişinden sonra nasıl hoşça kalırım?
intihar eder gözyaşlarım,
atar kendini korkusuz,
gözlerimin uçurumundan ve
kirpiklerim kırpmadan yolunu gözlediği için
tutunabileceği dalı yoktur.
öylece düşer yanaklarımın coğrafyasına
ve öptüğün yeri ıslatır!...
öğrenmenin yaşı yoktur,
beni sevmediğini öğrendiğimde
her gece altını ıslatır gözyaşım çocuk gibi
-ki bu hiçte hoş değil.

’güle güle’
gidişinden sonra nasıl gülebilirim?
palyaçoyu andırır durumum
herkesi güldürürüm; ama ben bir köşede ağlarım
istersen senide güldürebilirim.
’’seni sevmiyorum.’’
çok komik espri, değil mi?